दहा वर्षे बालपण वीस वर्ष तारुण्य !
अंगी चढता मदन मग कैसा नारायण !
सावध सावधान वाचे बोला नारायण !
तीसाशी होय भरती दारा पुत्र लागे प्रिती !
मायेशी पडे भ्रांती मग कैसी ईश्वरप्राप्ती !
चाळीस वर्षे झाली डोळा चालीसी आली !
नेत्रासी भुली पडली कोणी ना दिसे जवळी!
पन्नास वर्षे होती हालती दात पंगती !
काळ्याचे ढवळे होती त्यासी म्हातारा म्हणती !
साठीची बुद्धी नाठी वसवस लागे पाठी !
हाती घेउनिया काठी त्यासी हासतात कार्टी !
सत्तारसी होय रचना हालवेना चालवेना !
उठवेना बसवेना मग तो दिसे दैनवाना !
चाराविसा मिळोनी ऐसी मग तो झाला अपैशी !
जाळा विना जैसी माशी तैसे झाले प्राण्याशी !
वर्षे होता नव्वद बोलवेना एकही शब्द !
दारा पुत्र म्हणती देवा तोडी याचा संबंध !
शत वर्षे पुरुष झाला आला तैसाची गेला !
रामदासी याची बोला वेगा सावध झाला !
अंगी चढता मदन मग कैसा नारायण !
सावध सावधान वाचे बोला नारायण !
तीसाशी होय भरती दारा पुत्र लागे प्रिती !
मायेशी पडे भ्रांती मग कैसी ईश्वरप्राप्ती !
चाळीस वर्षे झाली डोळा चालीसी आली !
नेत्रासी भुली पडली कोणी ना दिसे जवळी!
पन्नास वर्षे होती हालती दात पंगती !
काळ्याचे ढवळे होती त्यासी म्हातारा म्हणती !
साठीची बुद्धी नाठी वसवस लागे पाठी !
हाती घेउनिया काठी त्यासी हासतात कार्टी !
सत्तारसी होय रचना हालवेना चालवेना !
उठवेना बसवेना मग तो दिसे दैनवाना !
चाराविसा मिळोनी ऐसी मग तो झाला अपैशी !
जाळा विना जैसी माशी तैसे झाले प्राण्याशी !
वर्षे होता नव्वद बोलवेना एकही शब्द !
दारा पुत्र म्हणती देवा तोडी याचा संबंध !
शत वर्षे पुरुष झाला आला तैसाची गेला !
रामदासी याची बोला वेगा सावध झाला !
